plastidi (grčki πλαστός: oblikovan + -id), živi dijelovi biljne stanice, tipične diferencijacije protoplazme. Kao potpuno razvijeni, većinom su nosioci biljnih pigmenata. Na površini imaju gušći plazmatski sloj, poput opne, koji ih dijeli od ostatka citoplazme. U zametnim stanicama razvijeni su njihovi rani stadiji, tzv. proplastidi, koji su ameboidna oblika. Plastidâ nema u bakterija, modrozelenih algâ i gljiva. U stanicama cijanobakterija ili modrozelenih algâ (Cyanobacteria ili Cyanophyta) asimilacijski je pigment raspršen po perifernoj tzv. kromatoplazmi, koja ima finu submikroskopsku građu kao plastidi. Novi plasticidi nastaju diobom iz matičnih plastida. Dokazano je da u njihovoj plazmi ima nukleinskih kiselina. Pri spolnom rasplodu, proplastidi u spolnim stanicama prelaze iz generacije u generaciju, i to češće jajnim stanicama, pa se tako nasljeđuju i mutacije s obzirom na boju po majčinskoj liniji. Plasticidi trajnih stanica su: a) fotosintetski aktivni kromatofori, zeleni kloroplasti, feoplasti smeđih algâ (Phaeophyta), kod kojih je klorofil prekriven smeđim karotenoidima (fukoksantinom), i rodoplasti crvenih algâ (Rhodophyta), koji osim klorofila sadrže crvene karotenoide, te crveni fikoeritrin i modri fikocijan; b) fotosintetski neaktivni kromatofori (kromoplasti) i c) fotosintetski neaktivni, bezbojni leukoplasti. Posljednji se mogu razviti iz zelenih kromatofora. Nalaze se u stanicama sekundarno heterotrofnih viših biljaka (saprofita i parazita), zatim gdjekad u žućkastim, panaširanim dijelovima listova (→ panašira) i izdanaka te redovito u dijelovima biljaka do kojih ne dopire svjetlo (korijen, podzemna stabljika, unutarnji dijelovi nadzemne stabljike). U leukoplastima rezervnih organa i rezervnoga tkiva odvija se polimerizacija šećera u škrob, pa se zbog toga nazivaju i amiloplastima.
